Terug naar overzicht van "gedichten Ellen".

Ik ben al heel, ik moet het me alleen nog herinneren...... Het leven is soms net een labyrint Wanneer je je niet met je diepste gevoelens verbind Je kunt dan jaren in een vicieuze cirkel blijven ronddolen Maar wie je werkelijk bent, blijf dan diep verscholen Pas wanneer je echt diep in jezelf gaat schouwen Zul je steeds meer op je eigen innerlijke kracht leren vertrouwen Veel oude patronen mogen er worden geheeld en uitgezuiverd in dit leven Eeuwenoude blokkades zullen één voor één worden opgeheven Luister en voel wat ieder moment van je vraagt Wees wie je werkelijk bent, wetend dat de liefde je draagt Leef ieder moment bewust, leef steeds in het heden Zonder zorgen over toekomst en verleden Onopgeloste gevoelens zullen de komende tijd extra aandacht krijgen Want we mogen deze oude emoties en ervaringen overstijgen Allereerst het gevoel van er niet bij te horen en afgewezen zijn Velen voelen zich verlaten en blijven nog hangen in deze pijn Zij voelen zich niet verbonden, omdat zij niet kunnen accepteren wat er is Wat maakt dat je je eenzaam voelt en een diep gevoel van een gemis Dan het twijfelen aan jezelf en aan je innerlijke kracht Dit heeft heel veel mensen vaak in verwarring gebracht Wie ben ik, waarom ben ik hier op aarde, nu op dit moment Het maakt dat je gaat zoeken, zodat je je innerlijke kracht weer herkent De tegenstellingen, de dualiteit, brengt jou al vele levens uit je evenwicht Het gevoel te moeten kiezen tussen positief, negatief, donker en licht De angsten en verlangens, het wisselende gevoel van liefde en van haat Totdat je gaat ontdekken dat er geen goed en fout bestaat Dat je enkel leert van iedere ervaring die je in je leven ontmoet Vanuit de neutraliteit is alles zoals het nu is, altijd goed Dan het grote schuldgevoel en de zonde Sloeg bij velen eeuwenlang diepe wonden Maar je kunt bij een ander geen pijn veroorzaken Je kunt het enkel en alleen in de ander wakker maken Soms blijven mensen lijden door een ervaring die eeuwen her diep is ingesleten Maar jij bent het zelf die je ware kracht is vergeten? Vertel, deel en accepteer wat je ten diepste nog zo kan raken Zodat je dit kunt transformeren, wat je voorgoed vrij zal maken Zoek niet meer naar een verlosser, iemand die alle antwoorden voor je weet Want jij bent het die de wijsheid in jezelf vergeet Jij bent je eigen verlosser, door je zelf weer te verbinden In de buitenwereld zul je hem nooit kunnen vinden Als laatste ga staan voor wie je waarlijk bent Dit is het moment waarop je je ware wezen weer herkent De vlinder die uit de cocon is getreden Het moment van eenheid en van innerlijke vrede Ellen Sombroek, 6 juni 2005