Terug naar overzicht van "ingezonden gedichten".

Maria Magdalena Gedragen als op een schrijn van duizend rode rozen, vluchtig, vergankelijk, steeds vernieuwend was haar pad, altijd onrustig jagend naar die ene ultieme zo ver en toch nabij van haar verwijderde heilige schat…… Zo spiegelde de liefde op onvoltooide wijze, waarin haar dagen vol passie en tranen verstreken en haar blik naar de sterren met omfloerste ogen hun licht naar haar leken te verbleken…… Haar lichaam in uitzonderlijke schoonheid gestoken en begeert door de machtigen van haar tijd. Haar luister ging van Jeruzalem tot Rome, begenadigd door het leven, echter verstoken van de zin der eeuwigheid…… Totdat, o heilig lot, zij ontmoette de Meester, gekomen tot allen van ons,zijn ogen zagen haar onvolmaakte volmaaktheid, daar in het huis van Martha, daar opende de deur van haar hart met een bons…… Dit opgaan in eenheid voorbij de wereld van zinnen, waarin de tijd leek stil te staan, daar waar opperste gelukzaligheid zich haar doel liet voelen, daar aan de voeten van de Meester plengde zij nog een enkele traan…… Op die plaats waar het AL zich ontsloot, daar waar al het zoeken was verdwenen en alles samenvloeide tot verheffing over de aarde en de dood…… Maria Magdalena haar liefde en haar kennis die willen wij ook heden dragen, haar zaaien werpt nu de vruchten met volle kracht hier in onze heftige dagen…… De lange zoektocht in het leven van passie en verdriet, daaraan gaf zij een ultieme boodschap; het is het opgaan in het ENE, daar waar zij met haar kracht en liefde ons de omhelzing met DE HEILIGE ADEM biedt…… Karel D. Jongepier Veendam 29 december 2010