Terug naar overzicht van "ingezonden gedichten".

De ziel Verstild door de hardheid van de duistere materie, daar waar het ego domineert, verscholen als een diamant van adel, zo zuiver en zo schitterend van straling, naar de richting van ons hart gekeerd. Slechts gewapend met de liefde biedt zij haar oneindige dienstbaarheid aan, want zij maakt deel uit van de goddelijke kennis, zij is de ware zin van ons bestaan. Gevangen in de burcht van het ego, ziet zij als schone jonkvrouw op alle illusies van verlokking neer, waarachter de mensen jagen van incarnatie naar incarnatie keer op keer. Die burcht van dikke muren gemetseld met de specie der onwetendheid, ziet zij slechts langzaam verkruimelen, de ziel staat in haar schoonheid boven de menselijke tijd. Maar eens zal er een incarnatie komen, waarin de jonkvrouw wordt bevrijd. De prins die dit bewerkstelligt is wars van macht en ijdelheid. Zij zal de leiding nemen en het ego wordt dan dienstbaarheid. De lessen van de aarde zij zijn dan niet meer nodig, het ego is dan door de ziel bevrijd ! Karel D. Jongepier, 4 september 2008