Terug naar overzicht van "ingezonden gedichten".

Oh aarde Oh, aarde, die aanblik in schitterend blauw, bewegend in duizenden schakeringen over je wateren, je tooiend als een kosmische vrouw. Oh, aarde, jouw prachtige luchten, waarin ik diepstarend bewust van mijn menselijke zuchten, jouw troostend en opbeurend spel van lucht en wolken, waarin jij mij en ik jou ons eigen verhaal vertel. Oh, aarde, nog wuiven jouw bossen, jouw liefde mij tegemoet, ook al zie ik dat onwetenden jou kwetsen. Ik wil niet huilen, doch versterken mijn moed, omdat ik niet wil dat jouw kleuren verfletsen. Oh, aarde, wij velen voelen jouw pijn, jouw lijden, jouw zorg, omdat de onwetenden aan het uitbuiten zijn. Maar weet dan, oh aarde, dat wij bewust van jouw wezen, nooit een beperking van jouw overvloed hadden te vrezen Oh, aarde, wat rest er nog aan tijd, waarin jij jr zult roeren, om straks als Godin met groot festijn ons naar een status van nieuw licht te voeren Oh, aarde, wees mild voor hen die toch onwetend blijven, onbewust van hun kosmisch zijn. Verblind door valse schittering van geld en macht, is het aan ons wij die bewust in kracht - jouw steeds vereren, om in een overgave van wederzijdse liefde te mogen verkeren. Oh, aarde, wanneer jij straks jouw blinkend profiel laat zien, in zalm en vermiljoen, waarin wij willen incarneren, dan sterken wij ons kracht om - NU - nu het nog kan BEWUSTZIJN te creeren..... 30 mei 2008, Karel D. Jongepier, Veendam