Terug naar overzicht van "ingezonden gedichten".

Vleugels De grauwsluier van mijn verleden beweegt zich zachtjes richting Zon draait zich nog eenmaal naar me om en glimlacht veelbetekenend Kaal en onbeholpen blijf ik achter en kijk haar na mijn lichaam moe,smachtend naar rust terwijl ik niet merk, dat die me al kust De volgende uitdaging kijkt verlangend naar me uit hoewel nog niet in staat tot bewegen na deze Goddelijke Zegen Intussen diep van binnen een dans van blijdschap en verdriet een tweeluik, ieder met haar eigen waarde ieder zingt haar eigen lied Eindelijk durfde ik vliegen gestuwd door een enorme kracht liet ik mijn vleugels de teugels weg van de nacht. Rosa Ruijter