Terug naar overzicht van "ingezonden gedichten".

Ik ken je nog niet lang Ik ken je nog niet lang. al ken ik je levens lang Verliefd zijn is niet het woord, intens veel om je geven, is wat mijn gevoel naar jou toebehoort. Liefde van boven, namen we mee in onze zielen, toen we hier op aarde vielen. De overvloed van liefde, overmant mijn menselijke wezen, liefde in jouw ogen.....onbeschreven. Onvoorwaardelijke liefde, dat raak ik nooit meer kwijt, ook niet als ik nooit meer in je ogen kijk. Je hebt me doen trillen in mijn bestaan, zodat ik weer weet dat ik in naam van de liefde mag gaan. We zijn een spiegeling van de ziel. In de zuiverste vorm. Ik dank je voor het spiegelen van mijn ziel, enorm!!!! De liefde die ik voelde toen ik jou in de ogen keek, is de liefde die diep in mezelf leeft. De warmte zo intens, dat ik vergeet dat het de warmte is die ik mezelf nog niet geef. Vermant door liefde van de zuiverste vorm, alle menselijke emoties zijn opeens niet meer een norm, waar onvoorwaardelijke liefde is in de zuiverste vorm. Je kent nu mijn diepste geheimen, die je in jezelf her-kent. Je had ze voor even aan mij toegekend. Maar nu dat je het weet: "Ze behoren mij toe" Maak nu niet langer je hoofdje moe. Ga staan voor de persoon die je in werkelijkheid bent. Ga staan voor de persoon die je in mij hebt her-kent. Want weet lieve Mirella, we zijn een spiegel van elkaar in de zuiverste vorm. Op ziels niveau hou ik voor altijd van je, enorm!!!! We zijn een spiegel, wat zijn weerklank nu her-kent Je weet nu, je hebt jezelf in mij er-kent In liefde, Mirella Bruijnesteijn, mei 2007 <