Terug naar overzicht van "ingezonden gedichten".

afscheid Ego: Ik ben er niet meer Om bang te zijn Weerstand te bieden Mijn best te doen Heel erg op te vallen Het zo goed te weten Af te geven op de ander Onzeker te zijn Ik heb je een rad voor ogen gedraaid Zoals was afgesproken Je trapt er niet meer in Ik trek mij nu terug Ik heb mijn werk gedaan Ik hef mij op Jou bewust achterlatend Je bent Jezelf geworden Je hebt mij niet langer nodig Je bewees je via mij Nu bén je gewoon Je bent geboren Ik laat je zijn Hoef je niet meer te beschermen of te beperken In het licht van jouw bestaan Ga ik vervagen Je bent opgestaan Je ademt je leeft je hebt lief Dat is genoeg Al heb ik dat steeds bestreden Waar je eerst in mij geloofde En jezelf om mij verliet Glimlach je nu nog slechts als je mij ziet Zelf: Wat was ik aan jou gehecht Jij die mij deed lijden Wat hield ik van je Jij die mij hoop gaf en genot In mijn onbewustheid ging ik voor jou, Mijn waan, Ik dank je ten afscheid Ik ben er nu dankzij jou Mijn kwelgeest en begeleider Mijn veilige haven en misleider Ik glimlach om je én ik huil, Een vreugdevolle traan En laat jou die mij gevormd hebt In mij bestaan Ik heb je eeuwig lief Al zal jij niet zo lang apart bestaan Want nu al ben jij in mij opgegaan Jij die diende Om mij te scherpen. Mij te verbergen, Door mij de baas te zijn Waar Ik op moest staan Nu doorlicht ik jou En kunnen we als één verder gaan Deirdre De Bruyn