Terug naar overzicht van "ingezonden gedichten".

Het ravijn Onderin de holle..donkere ravijn Zit ik..zonder liefde..haat, met pijn In leegte...met gladde randen omsloten...door geluidsdichte wanden..... In elkaar gedoken, klein, in 't niets Door modder omringt en duisternis Lig ik te wachten...op iets..... Wat daar helemaal niet is De steile wanden, donker, droog Zijn niet uitnodigend om omhoog te gaan, ze zijn glad en koud vertellen dat niemand van je houdt Als je niet eerst jezelf leert waarderen Blijf je hier zitten om te leren rol maar, gil maar, niemand hoort je pijn....maar positief ook, niemand stoort Je strijd..je bent vrij in de aarde Heel diep in de grond, in je eigen waarde Waar je je eigen strijd kunt strijden Zélf omhoog kunt komen, uit je lijden Dat is de enige manier om te overleven Helemaal alleen zijn met je gevoel Jezelf dan weer een kans te geven om te LEVEN, in liefde met een doel Eleonore Sijpesteijn